It is a bit weird to post this spread from the Chronicles art journal, as it shows week 9 that was full of rain and wind. When I look out my window today the sky is bright, the sun shines and temperature will probably reach the double numbers above zero (Celsius) in the afternoon. That makes a nice Spring day! How different it is from the dark clouds of an imminent storm on this spread. I do hope today’s nice weather will last, it’s makes for a better mood!
The Chronicles of Marit 2015 – Week 9
The text is part of a poem that I found fitting to illustrate week 9:
We are but leaves in the wind
rustling along the hem of old wounds
and everything is uncertain, and how would we know
what only the wind knows, child
~ Adriaan Roland Holst ~
I hope your (and my) week will be filled with sunshine.
P.S. I only now see, as I post this photo, that I stamped ‘January’ instead of ‘February’ on top of the page… oops! I have to try and fix that… a new strip of white paper and then stamp it again maybe?
oh i really like this page Marit even the “oops/january” part 🙂 thank you for sharing. i would love to find this poem in it’s entirety. do you have the name of it? i am enjoying the sunshine as well, it’s been a very long winter. wishing you a creative and sun filled week <3
Jenny, the poem is from the Dutch poet Adriaan Roland Holst http://en.wikipedia.org/wiki/Adriaan_Roland_Holst I could not find a translation of this poem and I am not much of a translator (translating poems is extremely difficult) but I did the best I can… here’s both the poem in Dutch and English
Zwerversliefde
Laten wij zacht zijn voor elkander, kind,
want, o de maatloze verlatenheden,
die over onze moegezworven leden
onder de sterren waaie’ in de oude wind.
O, laten we maar zacht zijn, en maar niet
het trotse hoge woord van liefde spreken,
want hoeveel harten moesten daarom breken
onder de wind in hulpeloos verdriet.
Wij zijn maar als de blaren in de wind
ritselend langs de zoom van oude wouden,
en alles is onzeker, en hoe zouden
wij weten wat alleen de wind weet, kind –
En laten wij omdat wij eenzaam zijn
nu onze hoofden bij elkander neigen,
en wijl wij same’ in ’t oude waaien zwijgen
binnen een laatste droom gemeenzaam zijn.
Veel liefde ging verloren in de wind,
en wat de wind wil zullen wij nooit weten;
en daarom – voor wij elkander weer vergeten –
laten wij zacht zijn voor elkander, kind.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hobo-love
Let us be gentle for one another, child
because, o the immoderate desertions
that blow under the stars in the old wind
over our tired of wandering limbs
o, let us be gentle, and not
speak haughtily words of love
for how many hearts therefor had to break
under the wind of helpless sorrow
We are but leaves in the wind
rustling along the hem of old wounds
and everything is uncertain, and how would we know
what only the wind knows, child
and let us, because we are lonely,
tend our heads to one another
and while we silence in the old whiffle
let us be colloquial inside one last dream
A lot of love was lost in the wind,
and we will never know what the wind wants
and therefor – before we forget each other again –
let us be gentle for one another, child.
Dank je wel! Mijn zus is overleden en wil dit gedicht graag opgedragen op haar uitvaart.
Ze woont al jaren in England dus de vraag was dit te vertalen.
Dus dank je wel hiervoor!
thank you SO much for taking the time to do this translation Marit!!!! i am saving the poem..and adding it to a journal. “let us be gentle….” i love that. thank you <3
Wow Marit…. die komt echt binnen. En zoals zo vaak is ook hier het geheel veel meer dan de som der delen.
Het is ook zo’n prachtig gedicht hè Jenny – en dan had ik ook nog een tweedehands boek met van die mooie wolkenlucht-foto’s… één en één is dan inderdaad een hele hoop meer dan twee!